ბესო არბოლიშვილი დიმიტრი ხახუტაშვილის შესახებ

მიტომ პირველი კურსი ჩაგვიბარა საოხრად შემოქწმედებიტი მუხტის კურსი ერთ კურსზე ვიყავით შალვა მატუაშვილი გელა მანჯავიძე მათ შორის მეც მერე იყო ოდისელი, მიშა შიდმანი. პირველ კურსელებს ყველას ამბიციები აქვთ რომ გამოვიდნენ ყველაზ მაგრები, მიტოსთან კარგი ის იყო რომ შეგვეძლო თავისუფლად გვეხატა რაც გვსურდა. ეს იყო  აკადემიის ოქროს ხანა. რასაც გინდოდა იმას დახატავდი, მაგრამ ეს ყველაფერი უნდა ყოფილიყო ნიჭიერების ფორმაში მოქცეული. ერთხელ ასე გაგვაშაყირა მიტომ სულ რომ ნატურას ჩვენებურად ვხატავდით, აბსტრაქტურად, ცოტა მოდერნიზებულად მოდი მე თქვენ მოგცემთ აბსოლიტურ თავისუფლებასო... დაგვისვა, უფროსი მეგობარი გვყავდა ტარიელ სისაური სპეციფიკური სახის  პატრონი, ძალიან გავდა ალექსანდრე ყაზბეგს და შოთა რუსთაველს, ამ ორ შორის იყო, გრძელი წვერით, გამხდარი... კოლოიტული ადამიანი იყო, ხევსურული ქუდით დადიოდა-ხოლმე,  და ფერადი ხევსურული წინდებით. დაგვისვა  ეს ძალიან საინტერესო ნატურა, აკადემია დაივიწყეთო, დაივიწყეთო ეს მიმსგავსება და ვისაც როგორც გინდათ ისე დახატეტო... მოგვცა აბსოლუტური თავისუფლება...არის ერთი კარგი გამოთქმა "გიჟი გაუშვი ველადაო", ხოდა ყველამ ავიწყვიტეთ, ვისაც რა შეგვეძლო ის გამოვიყენეთ და მე  ბოლოს დავხატე ანთებული ნათურა რატომღაც. იუმორიტ სავსე და გონებამახვილი პედაგოგი იყო. რომ მოვიდა დაგვიწყო ხუმრობა, მე მითხრა მარტო ეს ხარ? მარტო ნათურა აანთე?-ამით მიგვახვედრა რომ ჯერ თვითონ რასაც გვასწავლიდა ის უნდა გვესწავლა და საბაზო ცოდნა მიგვეღო და შემდეგ ეს სიგიჯეები მოგვივა მერე თავში განვითარდებოდით იმ მხრივადაც